Analiza semantyczna w teorii kompilatorów to faza procesu kompilacji, wykonywana po analizie syntaktycznej, a przed generowaniem kodu, w której sprawdzana jest poprawność programu na poziomie znaczenia poszczególnych instrukcji oraz programu jako całości. Analiza semantyczna najczęściej operuje na drzewie składni, do którego dodaje dodatkowe informacja, np. typy wartości.
Fonem, czyli najmniejsze jednostki zdolne do różnicowania znaczeń, zawdzięcza swe istnienie systemowi opozycji fonologicznych. Opozycję fonologiczną tworzą na płaszczyźnie fonemów dwa segmenty, (głoski, dźwięki), które stanowią o różnicy znaczenia w parze minimalnej, np. postaci dźwiękowe słów duma [ˈduma] i guma [ˈɡuma] odróżnia opozycja głosek [d] oraz [ɡ]. Cecha dystynktywna to cecha odróżniająca te dźwięki. W tym przypadku jest [d] jest przedniojęzykowe, [ɡ] zaś tylnojęzykowe, różnicę tę można też wyrazić podając miejsce artykulacji [d] jest zębowe, zaś [ɡ] miękkopodniebienne. Analiza fonologiczna dąży do wybrania spośród artykulacyjnych i akustycznych cech różnicujących dźwięki pewnej skończonego, możliwie niewielkiego zbioru cech funkcjonalnych (fonologicznych).
Czytaj dalej
Semantyka jest działem lingwistyki, który definiowany jest tradycyjnie jako dziedzina zajmująca się znaczeniem (części) słów, zwrotów, zdań i tekstów. Semantyka może być uprawiana zarówno z punktu widzenia teoretycznego, jak i empirycznego (na przykład psycholingwistcznego).
Gramatyki systemiczne są to tzw. gramatyki funkcjonalne. Opierające się na założeniu, że: Znaczenie jest funkcją kontekstu.
Czytaj dalej
Architektura systemów NLP przedstawiona jest na poniższym schemacie:
Czytaj dalej
Analiza syntaktyczna dostarcza nam wiedzy o kategoriach syntaktycznych (rzeczownik, czasownik, itp.), oraz o tym w jak te kategorie mogą się ze sobą łączyć i w jakiej kolejności mogą występować.
Czytaj dalej
Problemy NLP:
Kognitywistyka Symboliczna i sub-symboliczna.
Czytaj dalej